Data dodania:  2013-08-29
Wraz z przystąpieniem do Unii Europej¬skiej Polska została zobowiązana do wdrożenia unijnego systemu „Natura 2000” ochrony zagrożonych składników różnorodności biologicznej Europy.
pow. 100,9 ha; odcinek Warty między Mirowem a Skrzydłowem wraz ze starorzeczami oraz lasem „Gąszczyk” charakteryzujący się zróżnicowaną i mało przekształconą szatą roślinną (zbiorowiska wodne, łąkowe wilgotne i suche, leśne, m.in. łęgi i olsy oraz grądy).
Ostoja Olsztyńsko-Mirowska jest jednym z obszarów przyrodniczych leżących na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej i włączonych do programu Natura 2000. Powierzchnia Ostoi liczy sobie prawie 2 211 ha. Leży ona na wschód i południowy wschód od Częstochowy. W granicach Ostoi znalazły się m.in. rezerwaty przyrody (Sokole Góry, Zielona Góra i Góry Towarne), a z zabytków - interesujące ruiny zamku w podczęstochowskim Olsztynie.
Ostoja Olsztyńsko-Mirowska jest jednym z obszarów przyrodniczych leżących na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej i włączonych do programu Natura 2000. Powierzchnia Ostoi liczy sobie prawie 2 211 ha. Leży ona na wschód i południowy wschód od Częstochowy. W granicach Ostoi znalazły się m.in. rezerwaty przyrody (Sokole Góry, Zielona Góra i Góry Towarne), a z zabytków - interesujące ruiny zamku w podczęstochowskim Olsztynie.
Ostoja Złotopotocka jest jednym z obszarów wchodzących w skład sieci Natura 2000. Obejmuje ona ponad 2748 ha powierzchni, a znalazł się w jej obrębie szereg miejsc cennych przyrodniczo. Do obiektów Ostoi należą zarówno rezerwaty, jak i pomniki przyrody. To także malowniczy teren, będący celem turystycznych wędrówek, przez który przebiega kilka szlaków jurajskich – ze Szlakiem Orlich Gniazd na czele.
Ostoja Złotopotocka jest jednym z obszarów wchodzących w skład sieci Natura 2000. Obejmuje ona ponad 2748 ha powierzchni, a znalazł się w jej obrębie szereg miejsc cennych przyrodniczo. Do obiektów Ostoi należą zarówno rezerwaty, jak i pomniki przyrody. To także malowniczy teren, będący celem turystycznych wędrówek, przez który przebiega kilka szlaków jurajskich – ze Szlakiem Orlich Gniazd na czele.
pow. 39,2 ha; rozległy, o znacznych walorach krajobrazowych kompleks łąkowo-leśny na terenach po dawnej eksploatacji rud żelaza położony na zach. krańcu Poczesnej. Szcze-gólnie cennymi są łąki trzęślicowe charakteryzujące się udziałem wielu gatunków rzadkich i chronionych, jak kosaciec syberyjski, mieczyk dachówkowaty, goryczka wąskolistna i sze-reg innych.
pow. 7,2 ha; odcinek rzeki Białki od Lelowa do jej ujścia w Wąsoszu do Pilicy fragmentarycznie porośnięty na brzegach zaroślami wierzbowymi i łęgami, charakteryzujący się znaczną czystością wody umożliwiającą bytowanie m.in. pstrąga potokowego, minoga strumieniowego, głowacza białopłetwego, śliza, kiełba; wśród fauny nadwodnej stwierdzono obecność bobra i wydry.
Na wschodnich krańcach województwa śląskiego miłośnicy przyrody odnajdą wielką, niespodziewaną atrakcję: dolinę rzeki Pilicy. Najcenniejszy jej fragment, rozciągnięty pomiędzy Szczekocinami a Koniecpolem, znalazł się w granicach Specjalnego Obszaru Ochrony Siedlisk Natura 2000 – „Suchy Młyn”. Pilica płynie tutaj w swoim naturalnym korycie, w otoczeniu lasów i bagien. Spotkać tu można między innymi wydrę i bobra oraz rzadkie gatunki roślin.
Na wschodnich krańcach województwa śląskiego miłośnicy przyrody odnajdą wielką, niespodziewaną atrakcję: dolinę rzeki Pilicy. Najcenniejszy jej fragment, rozciągnięty pomiędzy Szczekocinami a Koniecpolem, znalazł się w granicach Specjalnego Obszaru Ochrony Siedlisk Natura 2000 – „Suchy Młyn”. Pilica płynie tutaj w swoim naturalnym korycie, w otoczeniu lasów i bagien. Spotkać tu można między innymi wydrę i bobra oraz rzadkie gatunki roślin.
pow. 194, ha; obszar obejmuje płn.-wsch. rejony lasów Pradelskich z rez. Kępina, które tworzą dobrze zachowane łęgi jesionowo-olszowe oraz olsów porzeczkowych rosnące na obszarze źródliskowym potoku Rajecznica. W źródłach jednego ze strumieni występuje introdukowana tu endemiczna warzucha polska.
pow. 1391,2 ha; składa się z 4. izolowanych enklaw obejmujących pasma jurajskich ostańców: – Łutowca oraz Bukowca i Wielkiej Góry, – Skałki Mirowskie, – Skały Rzędkowickie, Podlesickie i Kroczyckie z Górą Zborów oraz – Skały Morskie i ich płd. okolice po Piaseczno i Skarżyce.
Buczyny w Szypowicach i Las Niwiski koło Giebła to stosunkowo mało znany specjalny obszar ochrony siedlisk, powstały w ramach sieci Natura 2000, a znajdujący się w atrakcyjnym turystycznie fragmencie Jury Krakowsko-Częstochowskiej, nieopodal Ogrodzieńca i Kroczyc. Ochronie podlegają tutaj trzy kompleksy leśne, porośnięte przez buczynę storczykową i buczynę żyzną; występuje tu bardzo rzadki storczyk – obuwik pospolity.
Buczyny w Szypowicach i Las Niwiski koło Giebła to stosunkowo mało znany specjalny obszar ochrony siedlisk, powstały w ramach sieci Natura 2000, a znajdujący się w atrakcyjnym turystycznie fragmencie Jury Krakowsko-Częstochowskiej, nieopodal Ogrodzieńca i Kroczyc. Ochronie podlegają tutaj trzy kompleksy leśne, porośnięte przez buczynę storczykową i buczynę żyzną; występuje tu bardzo rzadki storczyk – obuwik pospolity.
Ostoja Środkowojurajska jest jednym z obszarów Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, który został zakwalifikowany do sieci Natura 2000. Teren Ostoi znajduje się na południe i południowy wschód od Ogrodzieńca i obejmuje typowo jurajskie krajobrazy, z wapiennymi skałkami oraz wykształconymi tu zbiorowiskami roślinnymi. W jego obrębie znalazło się kilka charakterystycznych obiektów przyrodniczych - m.in. rezerwaty Góra Chełm, Ruskie Góry oraz Smoleń.
Ostoja Środkowojurajska jest jednym z obszarów Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, który został zakwalifikowany do sieci Natura 2000. Teren Ostoi znajduje się na południe i południowy wschód od Ogrodzieńca i obejmuje typowo jurajskie krajobrazy, z wapiennymi skałkami oraz wykształconymi tu zbiorowiskami roślinnymi. W jego obrębie znalazło się kilka charakterystycznych obiektów przyrodniczych - m.in. rezerwaty Góra Chełm, Ruskie Góry oraz Smoleń.
Pustynia Błędowska, rozciągająca się na pograniczu województwa śląskiego i małopolskiego - od Błędowa (dzielnicy Dąbrowy Górniczej) do Kluczy - to największy w Polsce i jeden z większych w Europie obszar lotnych piasków. Teren piaszczysty jest zresztą znacznie większy, niż sam obszar Pustyni Błędowskiej. Ta „polska Sahara” to także jedna z bardziej interesujących atrakcji Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej oraz rejon w którym przecina się kilka szlaków turystycznych.
Pustynia Błędowska, rozciągająca się na pograniczu województwa śląskiego i małopolskiego - od Błędowa (dzielnicy Dąbrowy Górniczej) do Kluczy - to największy w Polsce i jeden z większych w Europie obszar lotnych piasków. Teren piaszczysty jest zresztą znacznie większy, niż sam obszar Pustyni Błędowskiej. Ta „polska Sahara” to także jedna z bardziej interesujących atrakcji Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej oraz rejon w którym przecina się kilka szlaków turystycznych.
pow. 296,5 ha; obszar tworzą 2 enklawy: o pow. ok. 294 ha na wschodnim brzegu zbiornika Pogoria IV oraz o pow. 2,42 ha usytuowana 1 km na płd.-wsch., w dolinie potoku Trzebyczka, na obszarze użytku ekologicznego „Bagna w Antoniowie”.
Pow. 4,9 ha; oba obszary położone między Bolesławiem a Bukownem obejmują stare hałdy odpadów skalnych powstałych przy wydobyciu galmanu oraz produkcji cynku i ołowiu porosłe murawami galmanowymi z pleszczotką górską, za-wciągiem pospolitym (łac. nazwa — armeria maritima), goździkiem kartuzkiem, lepnicą rozdętą, a także gatunkami chronionymi, jak dziewięćsił bezłodygowy czy kruszczyk rdzawoczerwony.
Pow. 584,8 ha; obszar składa się 3. części obejmujących rejon Stołowej Góry nad Jaroszowcem, rezerwat „Pazurek” oraz Januszkową Górę.
pow. 20,4 ha; obejmuje rezerwat „Michałowiec” i jego sąsiedztwo.
Pow. 886,5 ha; chroniony obszar składa się z 11 enklaw obejmujących następujące doliny: – wschodnią część rezerwatu „Dolina Eliaszówki”, – rezerwat „Dolina Racławki” oraz fragment wierzchowiny ze skałą Krzyżową i Jaskinią Racławicką, – rezerwat „Dolina Szklarki”, – górny odcinek Doliny Będkowskiej łącznie z otoczeniem Jaskini Nietoperzowej oraz dwoma fragmentami wierzchowin w Jerzmanowicach z tamt. ostańcami Skałką 502 i Łysą oraz Kozią i Psiklatką, – rezerwat „Wąwóz Bolechowicki” wraz z zach. wierzchowiną, – rezerwat „Dolina Kluczwody” wraz ze wsch. zboczem górnej części doliny z grupą skalną Berdo i Jaskinią Wierzchowską Górną.
Pow. 1856,6 ha; od Ojcowskiego PN, przez Zielonki do Krako¬wa, z malowniczą doliną Korzkiewki.
Pow. 282,9 ha; położony w granicach m. Krakowa składa się z 4 enklaw: między Pychowicami, Kostrzem i Skotnikami; niewielkiej w Kole Tynieckim obejmującej wiśliska; rezerwatu „Skołczanka” wraz z przyległymi od północy łąkami oraz Szerokich Łąk na zach. od Skotnik. Obejmuje dobrze wykształcone i zachowane płaty łąk trzęślicowych oraz w rejonie rez. Skołczanka muraw kserotermicznych stanowiących bogate siedlisko populacji chronionych motyli: modraszków i czerwończyków oraz zagrożonego wyginięciem skalnika driady.
pow. 59,8 ha; po¬łożone na płd. od Placu Centralnego w Nowej Hucie, na obszarze dawnego wiśliska. Wystę¬pują tu naturalne zespoły szuwarów wysokich turzyc i trzcinowych, a także liczne zespoły półnaturalne, jak np.: podmokła łąka z ostro-żeniem łąkowym, świeża łąka z rajgrasem wyniosłym oraz szuwar z kosaćcem żółtym.
Pow. 76,4 ha; obejmuje zach. część rez. Dolina Eliaszówki z klasztorem karmelitów, którego zabudowania są ostoją nietoperzy, m.in. zagrożonego wyginięciem podkowca małego.
Pow. 39,8 ha; obszar obejmuje kościół parafialny wraz z okolicznymi parkami (d. zdrojowym i pałacowym oraz plantami nad Krzeszówką) stanowiące drugą w Polsce pod względem liczebności kolonię rozrodczą nietoperza – nocka orzęsionego.
Pow. 22,5 ha; obszar rozciąga się wzdłuż brzegów potoku Sanka od Baczyna po rez. Wąwóz Mnikowski obejmując wąski pas nadrzecznych łąk i pastwisk z płatami łąk trzęslicowych, turzyc i trzcin stanowiących ostoję poczwarówki zwężonej.
Pow. 72,4 ha; obejmuje fragment doliny potoku Rudno pomiędzy Brodłami a Rybną pokryty łąkami trzęślicowymi z kosaćcem syberyjskim i goryczką wąskolistną oraz szuwarami głównie trzcinowymi i zaroślami olszy, stanowiących siedlisko motyli modraszków, zagrożonego wyginięciem ślimaka poczwarówki zwężonej, a także bobra. W wodach Rudna stwierdzono obecność rzadkiego minoga strumieniowego.
ow. 7081,7 ha; jest obszarem specjalnej ochrony ptaków obejmującej głównie stawy pod Zatorem, u ujścia Skawy do Wisły stanowiące miejsce lęgowe szeregu rzadkich i zagrożonych wyginięciem gatunków ptactwa wodnego, jak np. bączek, ślepowron, podgorzałka, rybitwa białowąsa i inne. W granice obszaru włączono nadwiślańskie tereny w rejonie Okleśnej — Rozkochowa — Jankowic.
Pow. 447,2 ha; obszar rozciąga się od rez. Kajasówka po płn. granice lasu Żakowiec koło Czernichowa obejmując obszar pól uprawnych, łąk i pastwisk stanowiących ostoję motyli modraszków oraz skalnika driady.